Szlachetna Paczka to ogólnopolski projekt społeczny, którego głównym celem jest materialna i mentalna pomoc rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej. Co roku jesienią wolontariusze kontaktują się z rodzinami i wspólnie ustalają listę potrzeb. Informacje te trafiają do internetowej bazy Szlachetnej Paczki. Darczyńcy z całej Polski wybierają konkretne rodziny, dla których deklarują przygotowanie paczek zgodnych z listą wymienionych potrzeb. Podczas finału Szlachetnej Paczki darczyńcy dostarczają paczki do specjalnych magazynów, skąd wolontariusze zawożą je do wskazanych rodzin.
1. Co to jest Szlachetna Paczka i na czym polega ta inicjatywa?
2. Czy znasz inne inicjatywy w Polsce lub w swoim kraju, które polegają na udzielaniu/niesieniu pomocy innym?
3. Jak myślisz, czy warto pomagać? Uzasadnij swoją odpowiedź.
4. Komu można pomagać?
5. Czy za pomoc należy oczekiwać zapłaty?
CELOWNIK LICZBY POJEDYNCZEJ
Przeczytaj jeszcze raz tekst dialogu w Ćwiczeniach. Zwróć uwagę na podkreślone wyrazy. Dla utrwalenia przeczytaj listę poniżej:
| dawać/dać, dokuczać/dokuczyć, kupować/kupić, mówić/powiedzieć, pomagać/pomóc, przyglądać się/przyjrzeć się, przynosić/przynieść, robić/zrobić, sprzedawać/sprzedać, ufać/zaufać |
Wybrane wyrazy w zdaniu występujące po tych czasownikach mają formę celownika.
Celownik odpowiada na pytania: komu? czemu?
Na przykład: Przyniosłem Zosi muffinki. Komu przyniosłem muffinki? Zosi.
Lub: Można pomagać chorym dzieciom. Komu można pomagać? Chorym dzieciom.
Rzeczowniki rodzaju męskiego mają końcówkę -owi (np. nauczycielowi, dziadkowi, chłopakowi, chomikowi, dinozaurowi, długopisowi) lub -u (np. ojcu, bratu, panu, chłopcu, psu, kotu).
Rzeczowniki rodzaju żeńskiego mają w celowniku końcówki takie same jak w miejscowniku. Nie trzeba się ich uczyć od nowa. Wystarczy przypomnieć sobie, kiedy trzeba dodać końcówki: -e, -y, -i. Zajrzyj do modułu 7 „Wspominamy naszych przodków”.
Przypomnijmy sobie, że:
-e występuje w wyrazach, których ostatnią spółgłoską jest: b, ch, d, f, g, k, ł, m, n, p, r, s, t, w, z, np. Inie, mamie;
-y występuje w wyrazach, których ostatnią spółgłoską jest: c, cz, dz, dż, sz, rz/ż, np. pomocy, pomarańczy;
-i występuje w wyrazach, w których ostatnia spółgłoska jest miękka: ć/ci, dź/dzi, j, l, ń/ni, ś/si, ź/zi, np. Julii, Zosi.
Rzeczowniki rodzaju nijakiego mają w celowniku końcówkę -u, np. dziecku, oknu, zdjęciu.
Przymiotniki rodzaju męskiego i nijakiego mają w celowniku l. pojedynczej końcówkę -emu, np. drogiemu, kochanemu, ładnemu.
Przymiotniki rodzaju żeńskiego mają końcówkę -ej, np. drogiej, kochanej, ładnej.
CELOWNIK LICZBY MNOGIEJ
Wszystkie rzeczowniki bez względu na rodzaj mają końcówkę -om, np. dzieciom, ludziom, zwierzętom.
Wszystkie przymiotniki bez względu na rodzaj mają końcówkę -ym (-im po k, g), np. biednym, chorym, wesołym.
CELOWNIK – ZAIMKI OSOBOWE
*Te formy występują po przyimkach: dzięki, przeciw, przeciwko, wbrew, na przekór, np.
Koledzy odwiedzali Zosię, kiedy zwichnęła nogę. Dzięki nim dziewczynka nie czuła się samotna.
Formy mnie, tobie, jemu występują na początku zdania, np. Mnie się to nie podoba. Używamy ich też wtedy, kiedy chcemy coś podkreślić, np. Powiem to jemu, a nie tobie.
Za pomocą celownika można też opisać swój stan lub uczucia, np. Jest mi niedobrze. Wydaje ci się. Jest mu duszno. Jest nam zimno.
Dlaczego warto pomagać innym?
Pisownia nazw świąt
Nazwy świąt i dni świątecznych piszemy wielką literą, np. Boże Narodzenie, Święto Niepodległości, Nowy Rok.
Wielką literą piszemy także nazwy świąt dawnych, starożytnych i nietypowych, np. Saturnalia (święto ku czci boga rolnictwa Saturna obchodzone w starożytnym Rzymie), Dzień Pluszowego Misia (obchodzony 25 listopada), Światowy Dzień Pizzy (obchodzony 9 lutego).
Przypomnij sobie informację z modułu 9: Małą literą piszemy nazwy obrzędów, tańców, zabaw i zwyczajów, np. andrzejki, dożynki, mikołajki.
