Pan Twardowski: Drogie dzieci. Mam dla was niespodziankę.

Aleks: Jaką? Jaką?

Zosia: Aleks, nie przeszkadzaj.

Pan Twardowski: Dzisiaj nie będziemy mieli andrzejkiobierzeszkubeczkamilewekluczazwykłychlistopadamążścianybuty lekcji.

Aleks: Hurra!!

Pan Twardowski: Urządzimy sobie wieczór andrzejkowy.

Kacper: Będziemy mieli andrzejkiobierzeszkubeczkamilewekluczazwykłychlistopadamążścianybuty, jeśli Aleks się uspokoi.

Julia: Fantastycznie! Być może dzisiaj dowiem się, kto zostanie moim mężem!

Aleks: Proszę pana, ale my nie mamy żadnego Andrzeja w klasie! O co chodzi?

Bartek: Andrzejki, Aleksie, to wieczór wróżb organizowany w nocy z 29 na 30 andrzejkiobierzeszkubeczkamilewekluczazwykłychlistopadamążścianybuty w przeddzień świętego Andrzeja, patrona Szkocji, Grecji i Rosji.

Kacper: Kiedyś wróżby andrzejkowe były przeznaczone tylko dla dziewcząt, które chciały dowiedzieć się, czy wyjdą za andrzejkiobierzeszkubeczkamilewekluczazwykłychlistopadamążścianybuty .

Zosia: To było kiedyś, Bartku. Teraz wróżby andrzejkowe to zabawa dla wszystkich.

Aleks: Już wiem, o co chodzi. W zeszłym roku moja mama zaprosiła koleżanki na wieczór andrzejkowy. Robiły różne śmieszne rzeczy: ustawiały andrzejkiobierzeszkubeczkamilewekluczazwykłychlistopadamążścianybuty, gasiły światło i oglądały jakieś cienie na ścianie. Tak się śmiały, że nie mogłem spokojnie z tatą oglądać telewizji.

Pan Twardowski: Dzisiaj wy się pośmiejecie. Przygotowałem dla was kilka stanowisk z wróżbami. Przeczytajcie opis każdej z nich.

Julia: Wylewamy wosk na zimną wodę przez dziurkę od andrzejkiobierzeszkubeczkamilewekluczazwykłychlistopadamążścianybuty. Następnie wróżymy z kształtu zastygłej masy lub rzucanego przez nią cienia.

Zosia: Ustawiamy od andrzejkiobierzeszkubeczkamilewekluczazwykłychlistopadamążścianybuty do progu jeden za drugim buty wszystkich uczestników zabawy. Ta osoba, której but pierwszy dotrze do progu, pierwsza znajdzie swoją ukochaną lub swojego ukochanego!

Aleks: Wróżenie ze skórki jabłka – mniam, mniam! Obieramy jabłko ze skórki i staramy się, aby była jak najdłuższa. Następnie rzucamy ją za plecy przez andrzejkiobierzeszkubeczkamilewekluczazwykłychlistopadamążścianybuty ramię. Litera, w jaką ułoży się skórka, będzie pierwszą literą imienia sympatii.

Bartek: Na dwóch kartkach mamy imiona dziewcząt i chłopców. Dziewczęta przekłuwają z czystej strony kartkę z imionami chłopców tak, aby ich nie widzieć. Chłopcy przekłuwają kartkę z imionami dziewcząt.

Kacper: Pod trzema andrzejkiobierzeszkubeczkamilewekluczazwykłychlistopadamążścianybuty znajdują się trzy przedmioty. Moneta oznacza bogactwo, mały samochodzik – podróże, pierścionek – miłość.

Aleks: Czy muszę się w to bawić, jeśli nie wiem, czy chcę mieć żonę?

Zosia: Aleks, to tylko zabawa. My nie wierzymy we wróżby.

Julia: A jeżeli andrzejkiobierzeszkubeczkamilewekluczazwykłychlistopadamążścianybuty jabłko ze skórki, będziesz mógł je zjeść, hi hi.

1.Czy znasz inne wróżby andrzejkowe?

2. Czy w Niemczech obchodzone są andrzejki?

3. Czy wierzysz we wróżby lub przesądy?

W dialogu znalazłeś zdania z wyrazami jeśli i jeżeli. Są to specjalne konstrukcje określające daną sytuację, która zajdzie, jeśli zostanie spełniony konkretny warunek, np.

Jeśli/Jeżeli Julia będzie ćwiczyć swój głos, (to) wystąpi w programie „Mam talent”.

Jeśli/ Jeżeli Aleks będzie jadł mniej słodyczy, (to) będzie zdrowszy.

W obu częściach zdania może występować ta sama osoba lub mogą występować te same osoby, np.

Jeśli/Jeżeli Kacper pójdzie wcześnie spać, (to) rano będzie wypoczęty. (To znaczy, że Kacper pójdzie spać i Kacper będzie wypoczęty).

Jeśli/Jeżeli bliźniaki zjedzą obiad, (to) będą mogły się pobawić. (To znaczy, że bliźniaki zjedzą obiad i bliźniaki będą mogły się pobawić).

W obu częściach zdania może występować inna osoba lub inne osoby, np.

Jeśli/Jeżeli Bartek będzie miał urodziny, (to) wujek da mu prezent. (To znaczy, że Bartek będzie miał urodziny, ale to wujek da mu prezent).

Jeśli/Jeżeli dzieci skończą lekcje, (to) rodzice przyjadą po nie do szkoły. (To znaczy, że dzieci
skończą lekcje, ale to rodzice przyjadą po nie do szkoły).

Czy spotkaliście kiedyś czarnego kota? Co powiedzieli wasi rodzice, kiedy w kalendarzu widniała data „PIĄTEK 13 ……..”? Co to jest przesąd? To bezpodstawna wiara w istnienie związku między jakimś zdarzeniem i przedmiotem, np. podkowa przynosi szczęście, a rozbite lustro przynosi pecha. Ludzie wierzą w różne przesądy, choć nie mają one żadnego uzasadnienia. Przesądy albo zabobony wynikają ze stereotypów zakorzenionych w tradycji i kulturze. Czy jesteś przesądna/przesądny? Porozmawiajcie o tym w klasie.

Zapamiętaj!

„Talizmany szczęścia”